De vreugde van het sneeuwscheppen

Ik was bang.
Vannacht leek het alsof de wereld verging. De boerderij stond te schudden in een kolkende sneeuwstorm. Het huis kraakte - vooral het dak, vlak boven mijn hoofd. Ik voelde het bewegen en als ik het lampje aanknipte, zág ik het bewegen. Buiten bewoog ook het een en ander. Om te beginnen de sneeuw die voorbij raasde. En verder de bomen en een paar andere dingen, want af en toe knalde er iets tegen het raam.

Vanmorgen ging de storm nog een tijd door en ik las het nieuws. Er waren overal problemen: wegen afgesloten en auto's vastgelopen. Als zoiets op IJsland gebeurt, kun je er zeker van zijn dat het heftig is. Er was zelfs een man die de politie belde omdat hij dacht dat iemand zijn auto had gestolen, maar de auto was er nog, begraven onder de sneeuw.

Toen het licht werd kon ik zien wat er hier zoal gebeurd was. De wind had voor een spectaculaire sneeuwverplaatsing gezorgd. Een gedeelte was naar de kelder verhuisd en de voordeur was gebarricadeerd. De rest – en dat is heel veel – was richting oprijlaan gestuwd.

De boer, die de schapen eten kwam geven, deed er niet moeilijk over, die reed na een paar mislukte pogingen over de berg heen. Een kwestie van doorrammen. Ik stond buiten op mijn eigen manier sneeuw te verplaatsen. Ik had me eerst een weg naar buiten geschept en toen kreeg ik er wel lol in. De vreugde van het sneeuwscheppen na een bange nacht. Tot je knieën weggezonken als de wind is gaan liggen. Van zoiets kan ik heel gelukkig worden.

En als extra troost kreeg ik een geweldige avondlucht cadeau.
(En noorderlicht vanavond – bijna zeker.)
Verder stond ik deze week in de IJslandse krant.
Best stoer, alles bij elkaar.
Wie foto’s wil zien die ik heb gemaakt, kan hier terecht..